Stuart Highway en de overland telegraph line.
Door: theakokshoorn
Blijf op de hoogte en volg Thea
10 Augustus 2011 | Australië, Ora Banda
Ik had jullie nog een verhaal beloofd over de stuart highway, dus bij deze.
John Mc Dowell Stuart was een jonge Ier die rond 1820 naar Adelaide kwam met de hoop een beter leven op te bouwen. In die tijd waren er veel avonturiers die expedities startte en daarbij mensen inhuurde, om de paarden te rijden en te verzorgen, kampementen op te zetten en in gang te houden. Ze hadden in die tijd geen andere vervoermiddelen dan paarden die werden behangen met tassen, voedsel, tenten enz.
Met deze expedities waren ze allemaal maar op zoek naar 1 ding, namelijk een inland sea. Ik weet niet wat een goede nederlandse vertaling is, maar het komt neer op een zee midden in australie, die geen onderdeel is van een andere zee en omringd wordt door land ( de rest van australie ).
Die was er ook miljoenen jaren geleden, maar die was omstreeks 1820 allang opgedroogd. Men was er in die tijd echter nog heilig van overtuigd dat die er was.
De eerste expeditie waar Stuart onderdeel van was had dan ook een boot bij zich. Die hebben ze op een gegeven moment maar achter gelaten,omdat 't een te grote last was en ze de zee nog niet hadden gevonden.
Stuart heeft aan enkele expedities deelgenomen, waarvan hij bij sommige de leiding had, voor hij begon aan zijn laatste expeditie. Van elke expeditie kwam hij terug met de mededeling dat hij niks anders dan droogte tegen was gekomen.
Tegen 1850 besloot de regering een beloning van 2000 dollar uit te geven voor diegene die zich een weg zou banen van Adelaide ( uiterste punt van zuid australie ) naar Darwin ( noordelijkste punt van australie )
Dit deden ze omdat ze een route nodig hadden om een overland telegraph line te kunnen bouwen. Als deze telegraaf lijn konden realiseren, konden ze communiceren met Londen, want deze lijn liep van Londen naar Darwin, maar hield hier op.
Stuart besloot het te proberen. Ik vind dit een opmerkelijk verhaal omdat je je moet voorstellen dat hij op pad ging met heel veel paarden, heel veel rantsoen en wat mensen, wetende dat het een barre tocht zou worden. In zijn eerdere expedities had hij al de droogte meegemaakt die het midden van Australie beheerst. Deze expeditie kwam hij echter elke keer verder dan hij ooit was gekomen. Elke keer dat hij zijn kampement verplaatste, was hij of 1 van zijn mannen eerst een paar dagen weggeweest om op zoek te gaan naar water. Soms kwamen ze terug met niks en moesten ze de volgende dag verder weg van het kampement om water te vinden. Dat water vonden ze soms in rivieren en kreken. Soms was het echter ook zo zout, dat ze het niet konden gebruiken als drinkwater en dus moesten ze weer een paar dagen verder, zonder een druppel water.
Het heeft 'm in totaal zo'n twee jaar gekost, met herstelperiodes bij verschillende grote rivieren,zoals de rivier die Port Augusta kruist en Daily Water ( waar toen nog water was, maar nu niet meer ) en opgedeeld in verschillende expedities met verschillende mensen.Uiteindelijk heeft hij het gehaald en men heeft de overland telegraph line bijna exact op de route gemaakt zoals Stuart die heeft afgelegd en op een kaart getekend had. Na de komst van de auto heeft de telegraph line plaats gemaakt voor een weg, de Stuart Highway, en zo komt deze weg aan zijn naam.
De telegraph stations waren er om de telegrammen die doorkwamen in de vorm van morsecodes op te vangen. Naarmate de afstand toenam die het telegram af moest leggen, hoe slechter de kwaliteit werd. De morsecodes werden door mensen die daar permanent verbleven opgevangen en opnieuw verzonden naar het volgende station.
Ik kan me enigzins voorstellen wat Stuart heeft moeten doorstaan, na zelf bijna de gehele highway in een bus ( en fases ) afgelegd te hebben. 't lijkt nu zo makkelijk met een weg, road houses en tankstations om de paar honderd kilometer, mobiele telefoons ( al hebben die soms ook geen bereik in het midden van het land ), maar toen met alleen maar paarden en wat tenten, lijkt het me een hels karwei.
Hieronder foto's van de telegraph line. Er stond om de 200 meter een paal, en er zijn sommige trajecten waar nog palen staan. Ze zijn niet hoog en eigenlijk heel simpel, maar het werkte in die tijd wel.
Op deze foto's zie je ook het landsc hap waar o.a. de stuart highway doorheen loopt en wat je dus uren links en rechts aan je voorbij ziet razen. Op deze foto's is het landschap uitzonderlijk groen. Dat komt omdat er nu al meer regen in Australie ( ong. 350 ml ) is gevallen dan dat er normaal in een heel jaar valt ( zo'n 300 ml ).
John Mc Dowell Stuart was een jonge Ier die rond 1820 naar Adelaide kwam met de hoop een beter leven op te bouwen. In die tijd waren er veel avonturiers die expedities startte en daarbij mensen inhuurde, om de paarden te rijden en te verzorgen, kampementen op te zetten en in gang te houden. Ze hadden in die tijd geen andere vervoermiddelen dan paarden die werden behangen met tassen, voedsel, tenten enz.
Met deze expedities waren ze allemaal maar op zoek naar 1 ding, namelijk een inland sea. Ik weet niet wat een goede nederlandse vertaling is, maar het komt neer op een zee midden in australie, die geen onderdeel is van een andere zee en omringd wordt door land ( de rest van australie ).
Die was er ook miljoenen jaren geleden, maar die was omstreeks 1820 allang opgedroogd. Men was er in die tijd echter nog heilig van overtuigd dat die er was.
De eerste expeditie waar Stuart onderdeel van was had dan ook een boot bij zich. Die hebben ze op een gegeven moment maar achter gelaten,omdat 't een te grote last was en ze de zee nog niet hadden gevonden.
Stuart heeft aan enkele expedities deelgenomen, waarvan hij bij sommige de leiding had, voor hij begon aan zijn laatste expeditie. Van elke expeditie kwam hij terug met de mededeling dat hij niks anders dan droogte tegen was gekomen.
Tegen 1850 besloot de regering een beloning van 2000 dollar uit te geven voor diegene die zich een weg zou banen van Adelaide ( uiterste punt van zuid australie ) naar Darwin ( noordelijkste punt van australie )
Dit deden ze omdat ze een route nodig hadden om een overland telegraph line te kunnen bouwen. Als deze telegraaf lijn konden realiseren, konden ze communiceren met Londen, want deze lijn liep van Londen naar Darwin, maar hield hier op.
Stuart besloot het te proberen. Ik vind dit een opmerkelijk verhaal omdat je je moet voorstellen dat hij op pad ging met heel veel paarden, heel veel rantsoen en wat mensen, wetende dat het een barre tocht zou worden. In zijn eerdere expedities had hij al de droogte meegemaakt die het midden van Australie beheerst. Deze expeditie kwam hij echter elke keer verder dan hij ooit was gekomen. Elke keer dat hij zijn kampement verplaatste, was hij of 1 van zijn mannen eerst een paar dagen weggeweest om op zoek te gaan naar water. Soms kwamen ze terug met niks en moesten ze de volgende dag verder weg van het kampement om water te vinden. Dat water vonden ze soms in rivieren en kreken. Soms was het echter ook zo zout, dat ze het niet konden gebruiken als drinkwater en dus moesten ze weer een paar dagen verder, zonder een druppel water.
Het heeft 'm in totaal zo'n twee jaar gekost, met herstelperiodes bij verschillende grote rivieren,zoals de rivier die Port Augusta kruist en Daily Water ( waar toen nog water was, maar nu niet meer ) en opgedeeld in verschillende expedities met verschillende mensen.Uiteindelijk heeft hij het gehaald en men heeft de overland telegraph line bijna exact op de route gemaakt zoals Stuart die heeft afgelegd en op een kaart getekend had. Na de komst van de auto heeft de telegraph line plaats gemaakt voor een weg, de Stuart Highway, en zo komt deze weg aan zijn naam.
De telegraph stations waren er om de telegrammen die doorkwamen in de vorm van morsecodes op te vangen. Naarmate de afstand toenam die het telegram af moest leggen, hoe slechter de kwaliteit werd. De morsecodes werden door mensen die daar permanent verbleven opgevangen en opnieuw verzonden naar het volgende station.
Ik kan me enigzins voorstellen wat Stuart heeft moeten doorstaan, na zelf bijna de gehele highway in een bus ( en fases ) afgelegd te hebben. 't lijkt nu zo makkelijk met een weg, road houses en tankstations om de paar honderd kilometer, mobiele telefoons ( al hebben die soms ook geen bereik in het midden van het land ), maar toen met alleen maar paarden en wat tenten, lijkt het me een hels karwei.
Hieronder foto's van de telegraph line. Er stond om de 200 meter een paal, en er zijn sommige trajecten waar nog palen staan. Ze zijn niet hoog en eigenlijk heel simpel, maar het werkte in die tijd wel.
Op deze foto's zie je ook het landsc hap waar o.a. de stuart highway doorheen loopt en wat je dus uren links en rechts aan je voorbij ziet razen. Op deze foto's is het landschap uitzonderlijk groen. Dat komt omdat er nu al meer regen in Australie ( ong. 350 ml ) is gevallen dan dat er normaal in een heel jaar valt ( zo'n 300 ml ).
-
10 Augustus 2011 - 18:00
Elly:
Hoi Thea.
Het valt me op dat je nog goed de nederlands taal kent, en dat na zo lang alleen engels gepraat te hebben, hihih.
Wat een verhaal, spannend om te lezen, alleen kan ik me moeilijk een voorstelling maken van hoe het er echt is, lange eindeloze wegen en een kale omgeving denk ik dan.
Hoeveel km heb je al afgelegd? Is wel leuk om dat bij te houden.
groetjes en een mooie reis verder. -
14 Augustus 2011 - 17:29
Helma:
Modern telegram:
Veel reisplezier! -
15 Augustus 2011 - 06:38
Anneke:
Ha Thea,
Net terug uit Noorwegen en Zweden kruipen we weer direct achter de computer om jou reisverslagen te lezen. Bedankt voor je leuke kaartje. Heb je mij sms ook ontvangen?
Amuseer je en tot mails.
Groetjes Anneke -
15 Augustus 2011 - 07:13
Tim Frensen:
Hee Thea!
Ik ben inmiddels alweer een weekje in Aussie. Wanneer kwam jij weer richting Sydney?
-
15 Augustus 2011 - 09:42
...- . .-. .-:
.... --- ../- .... . .-
..-. .. .--- -./.... .-..- ..--../-- --- .-. ... . -.-.--
--. .-./...- . .-. .- -
20 Augustus 2011 - 14:27
Mia :
fijn om te lezen dat je het zo fijn hebt het is voor jou geweldig dat het jou zo prachtig bevalt hopelijk gaat alles voor de rest ook oke dit i v m eten en slapen nou groetjes en tot de volgende keer. Prachtige foto"s. -
21 Augustus 2011 - 14:26
MAM:
Wat een verhaal van die Stuart. Ik hoop dat je veel foto,s hebt want nu kan ik me niet zo goed voorstellen hoe het links en rechts van die highway uitziet. Maar wel gaaf dat je zo ook nog wat geschiedenis van dat land opsnuift. GENIET!!!!!!!! -
22 Augustus 2011 - 17:41
Milou:
He Thea!!
Wat leuk om je reisverslagen te lezen en de foto's te bekijken! Zo te zien heb je het prima naar je zin daar!!!
En natuurlijk de foto met de vlag:) Ik neem het de eerste stambijeenkomst mee, vinden ze vast leuk om te zien!
Groetjes Milou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
