andere helft zuid eiland nieuw zeeland
Door: theakokshoorn
Blijf op de hoogte en volg Thea
04 December 2011 | Nieuw Zeeland, Auckland
We waren gebleven in Queenstown. Op 21 november van Queenstown naar Dunedin gereden.
In Dunedin staat de Canbury chocoladefabriek. Omdat we op tijd in de stad waren, hadden we de optie om deel te nemen aan een tour door de fabriek die middag. Waarom niet, chocola is altijd goed. Het was jammer dat de dagdienst net afgelopen was. Daardoor waren er maar weinig machines aan ( je zag aan de buitenkant niets van het proces in de apparaten die 24 uur per dag op een automatische piloot werken ), en was er op de productie afdelingen geen mens meer te bekennen. Ter compensatie kregen we tijdens de tour dan wat extra mini chocoladerepen : ). Verder veel informatie over ingredienten en hoe er door samenvoeging van die ingredienten chocolade ontstaat. Het einde van de tour bestond uit een spectaculaire chocolade waterval in een silo die vroeger gebruikt werd voor opslag van een grondstof. Omdat die opslag niet meer nodig is, hebben ze er een toeristische attractie van gemaakt waarbij er zo'n 40.000 liter vloeibare chocolade in een paar minuten naar beneden stort.
Ik had de tourleider daarvoor verteld dat de chocolade in Europa beter smaakt dan de Australische of Nieuw Zeelandse chocolade. Ik kan een reep / blok hier ook waarderen, maar je proeft toch wel degelijk verschil met onze repen / blokken. De tourleider kon dat niet waarderen.
S'avonds gegeten bij een eetcafe waar onze chauffeur van vandaag had geregeld dat we 50 % korting kregen voor het eten. De pizza viel tegen, maar de mud cake maakt dat goed.
De volgende morgen van Dunedin naar Lake Tekapo. Gisteren had de bus problemen met de versnellingspook en had de chauffeur, na ons afgezet te hebben bij een hostel, de bus naar een garage gereden waar die gerepareerd te worden. Dus vandaag werden we met een andere bus opgehaald die ons naar de garage bracht. Hier al onze bagage dus weer overgeladen in de oorspronkelijke bus die ( dachten we ) gerepareerd was. We waren echter nog geen half uur de stad uit of hetzelfde probleem deed zich weer voor. Na een uurtje gewacht te hebben in de bus, langs de kant van de weg, was er een monteur die het probleem weer opgelost had. Het bleek dat de monteur van gisteren een ander probleem ontdekt had en dat verholpen had, maar geen overdracht had gedaan van de reparatie aan de volgende monteur, en er nog niet aan toe gekomen was om het eerste probleem te verhelpen.
Nadat we eindelijk weer op weg waren, wat toto – en toiletstops gemaakt ( waarvan sommige onnodig naar mijn idee ) waren we rond 18.00 eindelijk in lake Tekapo. Daar aangekomen bleek het hostel waar ik zat, maar voor 1 nacht een bed vrij te hebben voor mij.
Dus de volgende morgen maar weer mijn boeltje bij elkaar geraapt en verkast naar een ander hostel. Daar moest ik wachten tot 14.00 voordat ik mijn kamer in kon en nadat ik mijn bagage bij de receptie had achtergelaten langs het meer gelopen en door de winkelstraat gewandeld. De winkelstraat bestaat uit wat eettentjes, een informatiebureau, een tankstation met winkeltje en een hostel. Daar omheen nog een woonwijk en dat is lake takepo. Al mag ik niet klagen, er is meer als in Ora Banda.
Ondertussen is het donderdag en ben ik naar Mount Cook village geweest. Van daaruit kan je wat wandelingen maken door het Mount Cook national park. Weer prachtige uitzichten op o.a. de met sneeuw bedekte bergen mount Tasman ( vernoemd naar Abel Tasman ) en natuurlijk mount Cook.
Op vrijdag ben ik aangekomen in Christchurch. 't originele plan was om Christchurch over te slaan van van lake Tekapo naar Kaikoura te reizen, maar nadat de chauffeur had verteld dat het centrum dit weekend weer opengesteld werd voor publiek, was ik toch wel erg nieuwsgierig.
In het hostel maakte ik kennis met Thomas, een Aziaat die in Amerika geboren is. Thomas zat al zo'n twee maanden in dit hostel en hij had een fiets. Na een belletje mocht ik de fiets van een vriend van Thomas, die normaal ook in het hostel verbleef, maar nu tijdelijk ergens anders aan het werk was, lenen. Dat was fijn, want het was toch al gauw een klein halfuurtje lopen naar het centrum en de supermarkt. Thomas heeft me die middag op de fiets een beetje wegwijs gemaakt in de stad of wat er van over is.
Christchurch lijkt soms op een spookstad. Om de “red zone” , het hart van het centrum met o.a. het cathedral square, is afgesloten met hekken. De straten daar omheen die wel toegankelijk zijn, zijn soms ook gedeeltelijk afgesloten en er is veel eenrichtingsverkeer. Om veel gebouwen staan hekken en veel huizen zijn onbewoonbaar verklaart, maar staan te wachten op de sloophamer. Aan de buitenkant lijkt de schade vaak niet zo groot, maar vaak toont het fundament barsten en is het niet veilig om het te restaureren. De straten zijn uitgestorven en er zijn veel lege plekken op plaatsen waar gebouwen gestaan hebben, maar waar men al gesloopt heeft. Het is indrukwekkend om te zien wat een aardbeving voor een gigantische schade kan aanrichten. Tijdens onze fietstocht zagen we een aankondiging dat een gedeelte van het centrum inderdaad werd opengesteld dit weekend. Het is mogelijk om elk weekend tot 11 december van 9.00 tot 20.00 een kijkje te nemen tot aan het cathedral square. Na elk heel uur wordt de cathedral square walkway, zoals men het noemt, geruimd waarna de volgende 300 mensen een uur een kijkje mogen nemen.
De volgende morgen stonden we ( Thomas wou ook wel een kijkje nemen ) dus al om 9.00 in de rij
om te voorkomen dat we later op de dag uren in de rij stonden.
De kathedraal is echt verwoest. De buitenkant staat nog, maar daar staat een stellage voor. Het lijkt erop dat het doel daarvan is om de voorkant overeind te houden, maar het kan ook een stellage zijn voor de timmermannen, want je ziet dat er wel iets binnenin gebeurd is om de muren die nog overeind staan, te verstevigen.
Er rijden vrachtwagens af en aan om het puin van alle gebouwen die men aan het slopen was, op te
ruimen. Ik werd wel even stil bij het zien van deze kathedraal en lege, soms geruineerde straten.
Maar s'avonds was het tijd voor een feestje, want er was een ( gratis ) concert, genaamd ; “christmas in the park” inclusief een kerstman met slee. De eerste helft waren het vooral covers van kerstliedjes, na de pauze was het pop – muziek met de hits van tegenwoordig. Het waren vooral nationale artiesten, dus ik kende ze niet. Al maakt dat niet uit, want zingen konden de meeste wel.
Op het einde was er een schitterend vuurwerk. Ik vond het echt geweldig, want door dit concert kreeg ik toch een beetje het gevoel dat ik kerstmis in Nieuw Zeeland aan het vieren was, al was het wel raar om een maand van te voren al van iedereen een fijne kerst toegewenst te krijgen.
De bus zou ons volgens het schema de volgende morgen om 11.30 oppikken bij een ander hostel. Er waren nog 4 andere meiden aan het wachten toen ik er was. Een uur later hadden we echter nog geen bus gezien. Dus heeft volgens mij de enige met een werkende telefoon, maar eens gebeld.
Het bleek dat dus bus er niet voor 14.30 zou zijn, omdat hij pech had. Men zei dat ze het hostel waar we aan het wachten waren hadden gebeld. Toen we dat navroegen zei de receptioniste dat ze geen telefoontje had gehad, dus 1 van de 2 is aan het liegen. Maakt ook niet uit, gelukkig was de receptioniste wel zo aardig om onze bagage tijdelijk voor ons op te bergen en mochten we gebruik maken van hun lounge. Om 15.00 vertrokken we dan eindelijk naar Kaikoura.
Maandag had ik in Kaikoura een wale watching tour geboekt die zou vertrekken om 11.00. Toen ik er echter was om 10.30 om in te checken was die boottocht geannuleerd vanwege een te ruige zee.
De volgende optie was om 16.00, maar de weersvooruitzichten waren niet goed, dus was er een kans dat ook die geannuleerd zou worden. Ik heb hem niet meer geboekt, en ben in plaats daarvan een wandeling gaan maken die volgens het informatiecentrum ong. 3 tot 4 uur in beslag zou nemen.
Ik vertrok vol goede moed, maar al gauw liep ik te snotteren en begonnen mijn ogen te tranen. Ook hier bestaat er zoiets als hooikoorts. Ik ben gelopen tot aan het kiezelstrand waar er tientallen zeeleeuwen bij elkaar lagen. Je kon ze, op advies van de borden, tot op 10 meter naderen. Als je langs loopt, kijken ze een keer om, maar daarna gaan ze verder met rusten of slapen. Ze zijn namelijk niet heel erg actief. Ik heb er even gezeten en nu eens een keer foto's van dichtbij kunnen nemen. Daarna wou ik toch echt terug, want ik voelde me steeds slechter. Er is een optie om het rondje af te maken, maar ik had geen idee hoelang dat nog ging duren, en ik wou de snelste weg terug nemen. Dus maar terug gelopen hoe ik gekomen was. Onderweg waren er wat eettentjes, waar een vrouw was die me een lift aanbood terug naar het dorp ( zag ik er zo slecht uit ? ), maar natuurlijk sloeg ik dat niet af.
Het hostel had een sauna en warm ( bubbel ) bad en daar de rest van de middag in doorgebracht. Gelukkig voelde ik me daarna al een stukje beter.
Ja, ik heb daar pillen voor, maar ik ben ze de afgelopen maanden vergeten in te nemen, omdat ik er geen last van had. En het helpt niet om er dan ineens een paar in te nemen. Wat dat betreft ben ik blij dat het winter is thuis.
De volgende dag van Kaikoura naar Picton. Onderweg een stop gemaakt bij een waterval waar jonge zeeleeuwen zaten. Sommige kwamen wel heel dichtbij, waarschijnlijk om te spelen, maar dat was een beetje angstaanjagend, ik had immers geen idee wat zeeleeuwen kunnen of willen doen.
Wederom leuk om ze van zo dichtbij te zien. In Picton weer de boot gepakt naar het noord eiland.
Hoe ik uiteindelijk weer in Auckland ben beland, lees je de volgende keer.
Nog even mijn eerste en laatste wist je datjes.
Wist je dat :
- ik in NZ of AUS graag nog kerst en oudjaars – / nieuwjaars avond door had willen brengen.
- maar dat door mijn verplichtingen i.v.m. mijn baan niet mogelijk is.
- dat ik deze reis misschien nog wel een keer dunnetjes over wil doen.
- en de reisperiode dan beter plan.
- Een veel gehoorde kreet in Australie 'no worries' is.
- Nieuw Zeeland bekend staat om de uitspraak 'all good' of 'sweet'.
- Nieuw Zeeland twee maanden geleden de rugby world cup gewonnen heeft
- en dat dit nog steeds in elke stad of elk dorpje te zien is aan de 'all blacks' vlaggen.
- L & P staat voor Lemon & Paeroa
- dat je dat alleen in NZ kan krijgen
- het smaakt naar 7 – up met veel citroen.
- de afgelopen maanden te snel zijn gegaan.
Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties en de kaarten van de afgelopen maanden. Het blijft leuk om af en toe wat te horen van jullie en ik kijk ernaar uit om iedereen weer te zien.
-
04 December 2011 - 13:23
Wilma:
leuk weer zo,n reisverhaal en alvast een goede terugreis groetjes wilma -
04 December 2011 - 17:17
Mam:
Ja, shit dat die hooikoorts weer ineens zo opspeelde. Nee, daar zul je hier voorlpoig geen last van hebben, haha.
Ik vind het heerlijk dat je er donderdag weer bent! Ps, leuk dat je al kerst gevierd hebt!!! -
05 December 2011 - 18:01
Truus:
Ha ,die Thea
Wat een leuke verhalen telkens weer .
Dat ga ik echt missen als je weer terug bent . Ik wens je een voorspoedige thuisreis en geniet ook daarvan .Tot ziens .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley