Ho Chi Minh City (Saigon)
Door: Thea
Blijf op de hoogte en volg Thea
07 Januari 2018 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Hier ben ik op 2 januari aangekomen en was in de taxi die me van het vliegveld naar het hostel bracht, enorm gefascineerd door het verkeer. Er rijden hier relatief weinig auto's ten opzichte van scooters en brommers. Ondertussen weet ik ook waarom dat zo is: één van de gidsen vertelde dat een auto hier twee keer zo duur is als een auto in Europa. En ik heb hier gezien dat je in principe ook geen auto nodig hebt om spullen of mensen te vervoeren, want je kan makkelijk met 4 personen (ik heb zelfs scooters gezien met 5 mensen waaronder drie kleine kinderen),een televisie, kratten frisdrank enzovoort op een brommer of scooter. En ook die mensen komen vrijwel altijd heelhuids aan op de plaats van bestemming, al zou je dat niet denken als je het verkeer langs elkaar heen ziet schieten. Het gaat kriskras door elkaar heen en er zijn stoplichten, maar al het verkeer is vaak nog niet de kruising over als het verkeer van tegenovergestelde richting groen licht heeft. Maar dat is geen probleem, je snijdt andere weggebruikers gewoon af, neemt de korte bocht en als er op de straat geen plek meer is, rij je verder over de stoep. Om de straat over te steken moet je brutaal zijn. Als je wacht totdat de rest stopt, kan je lang wachten. Gewoon gaan, want als je eenmaal loopt en niet stil staat, geven de andere weggebruikers je wel de ruimte om de overkant van de straat te bereiken door te stoppen.
Eigenlijk is het raar hoe snel je aan iets gewend raakt, want na vier dagen in deze stad rond gewandeld te hebben, kijk ik er al niet meer van op.
Wel moet ik nog steeds wennen aan het geld. Hier ben ik miljonair met honderd duizenden Vietnamese dong op zak. Maar dat heb je wel nodig, want 11.000 dong voor een fles water van anderhalve liter is een normale prijs. Voor een goed gevulde kom noodle soep betaal je gemiddeld 40.000 dong. Een cornetto ijsje kost je gemiddeld 60.000 dong. Dat lijkt allemaal heel veel, maar in euro's is het weinig vergeleken met de euro prijzen in Nederland. Achtereenvolgens is 11.000 dong ongeveer €0,40, 40.000 dong €1,50 en 60.000 dong €2,-. Je kan relatief goedkoop eten, al ligt het er aan waar je gaat eten. Bij de restaurants zijn de prijzen over het algemeen wat hoger dan bij de straatkraampjes waar je over struikelt als je rond wandelt. In het begin dacht ik dat de straatkraampjes slecht waren en je makkelijk ziek kan worden van dat eten omdat het niet bewaard wordt volgens de hoge eisen in Nederland. Toch heb ik het geprobeerd en smaakt het prima. Ik ben er niet ziek van geworden, dus het zal wel mee vallen met die bacteriën.
Na 5 dagen een hard broodje (in Nederland zouden we dat geen hard broodje of pistoletje noemen, maar meer een cadet) met ei te hebben gegeten als ontbijt, verlang ik wel weer naar een gewone lekkere volkoren boterham met kaas of hagelslag. Nederland is echt een brood land met brood in alle soorten en maten. Dat kennen ze in geen enkel land waar ik geweest ben. Australië heeft meer keuze, maar dat brood is droog en taai. Dus langzaam zou ik een volkorenboterham met een plak kaas of hagelslag wel op prijs stellen.
's avonds bestaat het menu vooral uit noodles, rijst, of noodle soep. Al is er ook fastfood in overvloed met onder andere een mcdonalds, Kentucky fried chicken en een burger king. Maar daar hou ik niet zo van. Ik wil graag het lokale eten proeven en dat is goed te doen. Ze maken het op verschillende manieren met verschillende ingrediënten, waardoor er toch een ruime keuze is. Ik had gedacht dat het pittiger zou zijn, maar dat valt mee.
Het is hier net zo warm als in Australië, maar een stuk benauwder, waardoor het minder prettig aan voelt. Al mag ik niet klagen als ik hoor wat het weer in Nederland is: koud en nat. Laat mij dan toch vooral nog maar even genieten van de warmte.
Dat was de algemene introductie. Op naar mijn belevenissen en de bijbehorende foto's.
Als je alleen en zelfstandig reist, moet er een paar keer in de week iets geregeld worden. Dus woensdagmorgen (3 januari) bepaald wat de volgende stop is en hoe ik daar ga komen. De lonely planet is mijn bijbel, waar ik veel informatie uit haal. Maar ook de verhalen en tips van de mede bewoners op een slaapzaal zijn waardevol. Zo ben ik tot het besluit gekomen dat ik vanavond zal vertrekken naar Dalat. Deze morgen de bus geboekt naar Dalat en een hostel uitgezocht en geboekt.
Ook twee tours geboekt naar bezienswaardigheden rond Saigon.
's Middags de stad zelf verkend. Eerst naar de Ben Thanh Market gewandeld en bekeken. Het is een overdekte markt met veel kraampjes die stoffen verkopen, maar ook veel kraampjes waar ze eten verkopen.
Daarna door gewandeld naar het war rennants museum. Het is een groot museum met vier verdiepingen over de vietnamese oorlog. Ik vond het indrukwekkend om alle foto's te zien. Ik vond het alleen jammer dat het verhaal achter de oorlog niet verteld werd. Gelukkig bestaat er tegenwoordig zoiets als internet waar je alle informatie op kan zoeken.
Op donderdag 4 januari ben ik begonnen aan een tweedaagse tour naar/ door de Mekong Delta, georganiseerd door een reis organisatie in de buurt van het hostel. Wat dat betreft is er keuze in overvloed, er zijn honderden van dat soort bureaus te vinden in de toeristische buurten.
Eerst moesten we een paar uur met de bus naar My Tho waar een boot op ons lag te wachten om ons naar verschillende eilanden te brengen. Het eerste eiland was het Unicorn eiland waar we een bijen houderij bezocht hebben. Van de honing maakten ze allerlei producten. Ze lieten ons thee met honing en nog wat ingrediënten (ik weet niet wat de andere ingrediënten waren) en gedroogde bananenkoekjes met honing proeven. De thee vond ik niet lekker, de koekjes daarentegen waren onweerstaanbaar.
Daar zijn we over gestapt op een roeiboot (de eerste was gemotoriseerd) die door twee mensen (veelal vrouwen) vooruit geroeid werd door een smal kanaal. Het was file op het water met zoveel toeristen en boten. Vanuit daar weer over gestapt naar de gemotoriseerde boot die ons naar een ander eiland bracht. Daar een bezoek gebracht aan een kokos noten fabriekje waar we wederom mochten proeven van de producten die met de kokos werden gemaakt.
De boot bracht ons daarna terug naar een ander gedeelte van het Unicorn eiland alwaar we weer mochten proeven, nu van allerlei verschillende soorten fruit. Vervolgens werd er een lunch verzorgd (daar had ik nog wel plaats voor, want met alleen proeven is mijn honger niet gestild ;) ) en hadden we nog een uur vrije tijd op het eiland. Omdat er vrijwel niets te zien was op het eiland, zijn we maar met z'n allen (de groep mensen die de tweedaagse tour had geboekt) in de hangmatten gaan liggen (wat overigens geen straf was).
Tenslotte zijn we naar Can Tho gevaren waar we overnacht hebben in een hotel.
Het is alweer vrijdag 5 januari als we vroeg op staan om de beroemde drijvende markt te bezoeken. Dat was leuk om te zien en ongelooflijk wat mensen allemaal op hun boot vastmaken om te kunnen koken en op die manier een kom soep, een broodje ei of noodles aan de toeristen te kunnen verkopen. Verder viel het me op dat er veel vrouwen alleen op een boot zaten om dingen te verkopen. Het waren wel gemotoriseerde boten.
Daarna hebben we een bezoek gebracht aan een lokale boerderij. Ik zag maar heel weinig fruit en groente, dus vond het tegenvallen. Dit bezoek hadden ze voor mij achterwege kunnen laten. Tegen de middag zijn we daar vertrokken, waarna we de rest van de middag doorgebracht hebben in de bus die ons terug bracht naar Saigon.
Voor zaterdag 6 januari had ik een tour geboekt naar de chi chi tunnels, het beroemde ondergrondse tunnelcomplex dat gebruikt is in de oorlog. Onderdeel van de tour was een bezoek aan de Cao Dai Temple wat een erg mooi gebedsgebouw is. Het was jammer dat de reis ernaar toe veel tijd in beslag nam, waardoor we pas tegen 15.00 uur bij de tunnels waren en daar naar mijn idee heel snel doorheen gingen. Ik had graag wat minder tijd gehad bij de tempel en wat meer bij de tunnels.
Uiteindelijk dan toch naar de tunnels, wat fascinerend was. Natuurlijk wilde ik met mezelf op de foto in de zeer kleine en nauwe ingang (die op internet veelvuldig te vinden is) en door de tunnel kruipen. Je kon maar 100 meter door de tunnel, maar dat was lang genoeg. Het zweet stond op mijn voorhoofd, maar het was wel ontzettend leuk om te doen en te zien. Het is ongelooflijk dat men er vroeger doorheen heeft moeten rennen of iets dergelijks. Wij konden erdoor heen lopen met een kromme rug maar zelfs dan raakte mijn rug geregeld het plafond en de wanden. En dan schijnt het nu nog groter gemaakt te zijn voor de toeristen dan het oorspronkelijk was!
Vandaag nog wat door de stad gewandeld en deze blog bijgewerkt. Ik had vandaag de binnenkant van de notre dame willen zien (ja, die hebben ze hier ook), maar helaas was die niet toegankelijk door onderhoud.
Om middernacht (van zondag op maandag) vertrekt mijn bus naar Dalat.
Ik spreek jullie weer over een paar dagen. vanuit centraal Vietnam. Ik wens iedereen sterkte met het oppakken van het normale leven, want velen van jullie zullen maandag weer moeten beginnen met werken of al aan het werk zijn geweest deze week. Ik vier nog even vakantie ;).
Tot de volgende keer!
-
07 Januari 2018 - 11:28
Ineke:
Wat kun je mooi en levendig schrijven Thea! Gaaf dat je zoveel ziet. Heb je gezellige reisgenoten? Geniet met volle teugen. -
09 Januari 2018 - 10:52
Truus:
Hoi Thea
Wat een mooi reisverslag .Alsof ik er zelf bij was .Voor ons is dit heel herkenbaar ,want in Thailand gaat dit zo precies hetzelfde .Ook die fietsen en brommertjes waar ze het hele huisraad op laden .En soms ook een halve kar stro .De drijvende markt is er ook .
Wij genieten van je verslag en kijken al uit naar het volgende .
Op een mooie reis verder en tot later ,Groet,Henk en Truus -
10 Januari 2018 - 13:10
Willy:
Geweldig Thea, leuk weer hoor je verslag zo weten wij ook hoe het er daar aan toe gaat.
Zijn er nog andere Nederlanders die je daar ontmoet hebt of mee samen reist?
Nog heel veel genieten en kijk uit naar het volgende verslag.
Liefs Willy -
10 Januari 2018 - 20:01
Elly :
Hoi Thea.
Terwijl wij alweer bijna twee weken gewoon aan het werk zijn, zit jij aan de andere kant van de wereld. Soms gek om te beseffen.
Wat een mooi reisverslag, ik herken sommige dingen wel van reis programma’s op tv, maar jij ziet en ervaart dit aan de lijve.
Vet, Ofschoon ik het je niet zou nadoen.
Reis je met een reis gezelschap, of ben je vaak alleen je reis aan het uitstippelen en beleven?
Ga vooral door met schrijven.
Mooi en interessant om te lezen.
Ik wens je een mooie en verder veilige reis.
Groetjes uit Reuver.
-
14 Januari 2018 - 17:47
Mam:
Ha lieverd
vreselijk druk geweest en ziek. Maar nu gelukkig niet meer zo duizelig dat ik dit kan lezen. Wat een duidelijke, uitgebreide, prachtige verslagen. erg blij mee!!!!
Ik ben blij dat we elkaar af en toe kunen spreken, al is het dan haperend!! En vooral zien natuurlijk!!! Geniet met volle teugen!!! De kadootjes voor je rhuiskomst staan klaar!!!!!!
Knuffels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley