Boston (Amerika) en Toronto (Canada)

Hierbij dan het beloofde verhaal bij de foto's.

Op maandag 11 augustus ben ik in de ochtend naar het Elisabeth Stewart Gartner museum geweest wat ontzettend tegen viel. Meer mensen hadden me verteld dat dat echt een 'must do' is als je in Boston bent, maar ik vond het echt zonde van mijn entreegeld. Dat was gelukkig maar $15,00, genoeg geld om er na een halfuur weer uit te zijn. Elisabeth Stewart Gartner was een rijke vrouw die na een erfenis van haar vader van 1.6 miljoen de collectie schilderijen en kunstwerken begon uit te breiden en uiteindelijk met haar man besloot om een huis waar ze de verzameling konden tentoonstellen. Dat is dan ook waar het museum uit bestaat, het huis wat ze toen hebben laten bouwen en volgestouwd hebben met schilderijen, meubels, enz. Het enige mooie eraan was de tuin, waar ze de rest van het huis als het ware omheen hebben gebouwd. Ik had al verteld dat ik niet warm of koud wordt van kunst, architectuur enz., dus daarom vond ik het niet interessant. Maar iemand die hierin is geinteresseerd, zal waarschijnlijk wel uren kunnen wandelen in het drie verdiepingen tellende gebouw.

Daarna naar de esplanade (ook hier hebben ze er 1) die langs de Hudson rivier loopt en waar je heerlijk kan wandelen en luieren op het gras of de vele aanlegstijgers die tevens dienen als loungeplek om te genieten van de zon. Ik heb er een kano gehuurd en heb de rest van de middag besteedt aan dobberen op het water en zonnebaden op de stijgers. Want het kan altijd nog bruiner.

Dinsdag begonnen met een wandeling door de stad. Deze route (Historic Freedom Trial) brengt je langs allerlei historische gebouwen, monumenten en buurten die belangrijk zijn geweest voor de ontwikkeling van Boston. Een interessant onderdeel van de route is de begraafplaats waar veel oude staatshoofden liggen die een belangrijke rol hebben gespeeld bij het tot stand komen en ondertekenen van de declaration of independence, een tot stand gekomen wet die een grote rol spelt in de Amerikaanse geschiedenis. Ook interessant was een kelder van een huis dat men heft ingericht als piepklein museumpje. In het ene gedeelte maken ze de eerste zwitserse chocolade op traditionele wijze en in het andere gedeelte laten ze zien hoe men vroeger letters op papier produceerde. In die tijd werd het papier van linne gemaakt en een leuk feitje is dat de Amerikanen papier (linne) lieten overkomen uit Nederland (toen nog de West Indische handelscompagnie) omdat de kwaliteit van het papier zo uitmuntend was. Het kostte gemiddeld 6 tot 8 uur om bijv. een lap tekst zo groot als de declaration of independence te maken met alle losse letters die omgekeerd en in spiegelschrift neergelegd en vastgezet moesten worden voordat men de inkt erop kon aanbrengen en het papier uiteindelijk bedrukken. Wat mogen wij blij zijn met de hedendaagse technologie.

Daar vlakbij was een klein monumentje voor de gesneuvelde militairen van de oorlogen in Irak en Afghanistan. Elke dogtag die er hing staat voor 1 omgekomen militair. Het is fijn dat het er is, maar ook spijtig dat dit de eerste en laatste keer was dat ik een gedenkteken voor de militairen uit de Irak en Afghanistan oorlogen ben tegengekomen. Er zijn zoveel monumenten e.d. voor allerlei oorlogen, maar geen enkele (behalve deze dan) voor recentere oorlogen. Ik hoop dat daar in de toekomst wel wat meer aandacht voor komt.

Na de wandeling nog naar de universiteit van Harvard geweest en door de Harvard garden gewandeld. Ze hebben er werkelijk alles: van een bibliotheek tot een theater en tot een kerk.

Daarna snel terug naar het hostel om mijn spullen te pakken en in de vroege avond de bus te nemen naar Toronto.

Een uurtje of 10 en drie bussen verder, op woensdagmorgen aangekomen in Toronto. Er was geen tijdsverschil, maar wel weer een andere valuta. Dus net als de vorige grote reis naar Australie en Nieuw Zeeland, heb ik weer drie soorten valuta in mijn tas. Na dit even gereorganiseerd te hebben, in de middag gelijk een tour naar de Niagra Falls gedaan, want in het hoogseizoen vertonen ze op woensdagavond een vuurwerkschow die ik toch wel erg graag wou zien. De eerste stop van de tour was een wijnproeverij, waar ik ice wine gedronken heb. Dit is wijn die van bevroren fruit is gemaakt en verschrikkelijk zoet is. Nu ben ik een behoorlijke zoetekauw, maar dat was zelfs voor mij te veel van het goede. Gelukkig was het een proeverij en dus maar een bodempje. Vervolgens een stop gemaakt bij de whirlpools, een meer dat natuurlijk is ontstaan omdat 't water van de ene kant met een gigantische vaart van de rivier naar het meer stroomt en vervolgens een scherpe bocht maakt. Echter omdat het met zo'n snelheid gaat stroomt het tegen de wanden van de rotsen in de natuurlijk gevormde kom voordat het verder stroomt tussen andere bergwanden in. In het midden zijn er dus altijd draaikolken, waardoor ze het de whirlpools hebben genoemd. Een prachtig uitzicht, alleen een beetje jammer van de kabelbaan die men er heeft gebouwd om aan de andere kant te komen, want dit verpest het mooie beeld wel een beetje. Als je met de kabelbaan naar de andere kant gaat, sta je op Amerikaanse bodem. De Niagra Falls bestaan uit meerdere watervallen, maar over het algemeen vinden de mensen de watervallen aan de Canadese kant toch wel het mooiste en daar ben ik het wel mee eens. Op de foto's met het licht op de watervallen zie je de Canadeze Niagra Falls die het meest gigantisch zijn. Tussen de whirlpools en de daadwerkelijke waterfallen nog even naar het dorpje Niagra village, maar dit was werkelijk alleen maar een toeristische trekpleister en weinig bijzonders aan. Bij de waterfallen aangekomen gingen we gelijk mee met een boot die ons tot zeer dicht bij de waterfallen bracht. Ik voelde me een ramptoerist, want iedereen had een rode weggooi poncho aan die ze uitdeelde, en dan met tientallen op een boot. Ik was wel blij met de poncho want we kregen een redelijk nat pak zonder poncho. S'avonds genoten van de lichtshow en het vuurwerk.

De volgende dag besteedt aan een bezoek aan het Toronto Island. Het bestaat vooral uit grasvelden en bossen omdat men er een park van heeft gemaakt en wat strandjes. Het is er lekker rustig, omdat er geen auto's rijden en vanaf het eiland heb je een mooi uitzicht op de skyline van Toronto. Dit was de eerste keer tijdens deze hele reis dat ik een lange broek en een vest nodig had om het niet koud te krijgen. De zon scheen niet en het was bewolkt en winderig.

Vrijdag was het weer wel wat beter en kwam de zon erdoor, maar een lange broek was nog steeds wel fijn om aan te hebben. s'middags naar het Ontario Museum. Ik vond dit tegenvallen, want het was vergelijkbaar met het American nature history museum in New York en dan waren er in New York meer tentoonstellingen die ik interessant vond dan het Ontario museum in Toronto. In Toronto ging een groot gedeelte over de ontwikkelingen van het egyptische en romeinse tijdperk, waar vooral voorwerpen uit deze tijden werden getoond, wat ook niet mijn interesse heeft. Het dieren gedeelte was bijna hetzelfde als het dieren gedeelte in New York. Maar goed, ik ben er in ieder geval geweest.

Daarna mijn spullen gepakt in het hostel en om 01.00 (s'nachts) de bus weer ingestapt naar Calgary, een reis van twee en een halve dag.

Nog even en dan zit deze reis er alweer op. Bedankt voor alle leuke reacties weer de afgelopen anderhalve maand en tot gauw!