Hue en Phong Nha

Daar zijn we weer, dit keer vanuit Phong Nha national park. Aan het einde van mijn laatste verslag heb ik jullie verteld dat ik naar Hue ging.

In Hue had ik op zondag 14 januari tot 16.30 uur de tijd om de stad te verkennen, want om 16.30 uur vertrok mijn bus naar Phong Nha.

Deze dag was genoeg om de belangrijkste bezienswaardigheid, de "imperial Enclosure" van Hue te bekijken. Het is gelegen in het hart van Hue en vroeger was de regering gezeteld in dit complex. Het is een gigantisch complex met destijds (toen het gebouwd werd tussen 1804 en 1833) veel tempels en woningen en zelfs een theater voor de koninklijke familie. Helaas is het complex grotendeels verwoest door verschillende oorlogen en staan er nog maar weinig gebouwen overeind. De gebouwen die nog te redden waren, zijn gerenoveerd.

In het begin dacht ik dat het tegen zou vallen, want ik ga liever de natuur in dan dat ik bijzondere gebouwen of musea bekijk. Dat viel mee, ik vond het toch wel mooi en stond versteld over de enorme oppervlakte van het complex. Bij het bouwen heeft men het complex beveiligd door onder andere dikke (2 meter) en lange (10 km) muren te bouwen. Deze bestaan nog, dus je waant je in een fort.
Met name het theater vond ik indrukwekkend, al vraag ik me af of het oorspronkelijk ook zo versierd was met bladgoud.

De bus was voor de verandering eens op tijd, de vorige twee bussen waren een uur te laat. Dus was ik redelijk bijtijds (rond 21.00 uur) in Phong Nha en heb bij aankomst gelijk een tour geboekt voor de volgende dag.

Dat was maandag 15 januari. De trip begon met een bezoek aan de Paradise cave die 31 kilometer lang is. Echter, men heeft een constructie voor de toeristen aangelegd van 1 kilometer, dus na 1 kilometer moet je terug. Al is dat lang genoeg om de grot van binnen te bekijken. Heel mooi en al is dit niet de eerste grot die ik bezocht heb, ik blijf me verbazen over de prachtige en bijzondere vormen in een grot. En in dit gebied zijn er ontzettend veel grotten, maar elke grot is anders.

Na de lunch was het tijd voor echte actie. Toen we allemaal een klimsetje en een zwemvest aan hadden en een helm met hoofdlampje op ons hoofd, zijn we al tokkelend naar de overkant van de rivier gegaan. Gelukkig was de toren maar 10 meter hoog en ging het niet heel hard, want anders had ik het niet gedurfd. Dus ik heb het gedaan (er staat iemand anders op de foto, kon geen foto van mezelf nemen onderweg) en toen iedereen aan de overkant was, zijn we met z'n allen de grot in gewandeld.
Eerst een stukje over een brug en daarna door het water om uiteindelijk in de modderpoel te eindigen. De modder zou goed zijn voor je huid, dus ik ga ervan uit dat ik er ondertussen 10 jaar jonger uit zie na mijn gezichtsmasker in het modderbad.
We moesten dezelfde weg terug lopen, dus kwamen we weer uit bij het water waar we de modder konden afspoelen. Ik had gedacht dat de modder en het water ijskoud waren, maar het viel wel mee.
Wat niet weg neemt dat de warme douche in het hostel (ter plekke hadden ze alleen douches met koud water) daarna wel erg lekker was.
Al met al een hele gave ervaring waar ik in eerste instantie over heb getwijfeld, maar het achteraf niet had willen missen.

Na een goede nachtrust ben ik op dinsdag 16 januari op tijd opgestaan om één van de eerste boten te hebben in de Phong Nha cave om de grote toeristen stroom voor te zijn. Ik was blij dat ik dat heb gedaan, want ik heb nog foto's kunnen maken zonder andere boten of mensen erop. Daarna was het een komen en gaan van boten.
De rivier loopt deels door de grot (na een splitsing/aftakking). Dus de grot is breed genoeg om er met een boot doorheen te varen. Totaal anders als de Paradise cave waar geen rivier doorheen loopt (in ieder geval niet in de eerste kilometer). Op een gegeven moment keert de boot om en wordt je afgezet op een soort strandje van waaruit je naar de uitgang kan lopen. Daar ligt dezelfde boot op je te wachten die je terug brengt naar het startpunt door een prachtig landschap van begroeide bergen. Het was wederom een mooie grot en tocht.

Zoals jullie misschien al aan dit verslag merken, is er in dit gedeelte van Vietnam veel meer mooie natuur te vinden dan in het zuiden van het land. Hoe noordelijker je gaat, hoe bergachtiger het wordt.
Ik zal mijn tijd waarschijnlijk ook niet meer besteden aan het bezoeken van bezienswaardigheden in dorpen of steden, maar veel van de resterende tijd doorbrengen in de natuur en nationale parken.

De tijd vliegt voorbij, nog een weekje de tijd om meer te zien van dit land voordat het vliegtuig naar Nederland alweer op me wacht. Maar tot die tijd ga ik zeker nog genieten van de natuur die in het noorden van het land prachtig moet zijn. Het is goed dat ik de laatste week in het noorden van het land door breng, want dat schijnt koud te zijn. Dan kan ik vast weer wennen aan het Nederlandse weer. Op de radio hoorde ik dat het wederom ouderwets Hollands weer is met regen, hagel, storm en mogelijk natte sneeuw in sommige delen van het land. Maar ook ik weet weer wat kou is: hier in Phong Nha geen 30 graden meer, maar nog maar een graadje of 20 (en dat is koud als je drie weken 35 graden hebt meegemaakt).

Nu is het wachten op de volgende bus die me vannacht naar Tam Coc brengt. Ik zal hier morgen heel vroeg arriveren (ongeveer 5.00) waarna ik de hele dag heb om de omgeving te verkennen. Want ook deze omgeving schijnt heel mooi te zijn met bergen en charmante dorpjes in het dal. Morgen wil ik tegen het einde van de middag door reizen naar Hanoi (de reis van Tam Coc naar Hanoi duurt maar twee uurtjes).

Tot het volgende verslag!