Dalat

Het is wederom tijd voor een verhaaltje voor het slapen gaan. Vandaag gaat dat verhaaltje over Dalat.

Wat is Dalat een verademing als je vanuit het drukke en benauwde Ho Chi Minh City (Saigon) komt. Er is minder verkeer en het is kouder dan in Saigon. Nog steeds warm genoeg voor een korte broek en t-shirt, maar hier moest ik 's avonds wel een vest aantrekken.

Dalat is veel groener dan Saigon en heeft een mooi meer.

Ik ben rond 6.00 uur 's morgens op maandag 8 januari gearriveerd in Dalat. En hoewel ik de nacht door gebracht heb in een nachtbus met een soort ligbedden (ik had het nog nooit gezien en vond het wel apart), had ik weinig geslapen en heb ik vandaag dan ook niet veel gedaan. Omdat ik mijn kamer nog niet in kon, heb ik de tijd gevuld met het reserveren van de gebruikelijke zaken: een bus naar de volgende stad en een bed in een hostel. Gelukkig kon ik toch wat eerder gebruik maken van het bed en de kamer waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt door even een uurtje op bed te liggen.

Na de middag heb ik een bezoek gebracht aan het "Hang Nga Crazy House", een gebouw waar de architect zijn fantasie op los gelaten heeft. Je waant je in de sprookjeswereld van de efteling als je erdoor heen loopt. Geen enkele kamer is recht en overal zijn smalle en kronkelende trappen naar andere kamers. Hoewel het open is gesteld voor toeristen, zijn er enkele ruimtes die niet toegankelijk zijn voor publiek waar nog steeds mensen wonen. Het wordt tussendoor nog steeds groter en men is nog steeds aan het bouwen.

Daarna richting het centrum gelopen. Er zijn veel bloemenkwekerijen in de buurt van de stad en op de rotonde stonden prachtige kunstwerken van bloemen. De lokale markt is zoals iedere andere markt met veelal dezelfde producten die ik ook op de markt in Saigon had gezien.

Het hostel was het beste hostel waar ik ooit gebruik van heb gemaakt, met een grote ensuite badkamer (bij de meeste hostels zijn de douches en toiletten buiten de slaapkamers te vinden). Maar buiten dat kon iedereen zich elke avond inschrijven voor het familie diner. Heel gezellig om samen met de andere reizigers te eten. Het eten zelf was ook elke avond erg lekker en meer dan genoeg. Het ontbijt zit bij vrijwel elk hostel inbegrepen bij de overnachting, dus dan tref je vaak andere reizigers om samen mee te ontbijten en soms ook gedurende de dag mee op te trekken.

Op dinsdag 9 januari heb ik deelgenomen aan een tour door de omgeving van Dalat. We zijn op veel verschillende plaatsen in fabriekjes geweest.

De dag begon met een bezoek aan een rozenkwekerij, wat ik niet heel interessant vond. Daarna naar een koffie plantage waar ze speciale koffie maken door het gebruik van wezels (of een marter, ik weet niet of dit hetzelfde is). Ze voeren de dieren de koffiebonen en halen ze daarna uit de ontlasting (eet smakelijk ;)). Door de spijsvertering van het dier gebeurt er iets en krijgt de koffie een speciale smaak. Daar konden we de koffie proeven. Ik drink geen koffie, dus heb dat niet gedaan. Wel heb ik genoten van het uitzicht vanaf het terras, want dat was prachtig.

Vervolgens zijn we naar een fabriekje geweest waar ze krekelwijn maken. En als traktatie mochten we de wijn en gebakken krekels proeven. Het duurde even voordat ik het durfde, maar ik heb het uiteindelijk allebei geproefd. De wijn vond ik echt vies, gelukkig had ik genoeg water bij me ;). Aan de krekel zat weinig tot geen smaak, maar ik heb het wel maar bij 1 krekel gehouden. Ik kon niet wennen aan het idee dat ik een insect met poten en al in mijn mond had.

Na een uitgebreide lunch (zonder krekels) hebben we de Elephant Waterfalls bezocht. Mooie waterval en ook leuk dat je een soort van erachter/eronder kon komen. Dan merk je pas echt wat dat eigenlijk voor een natuurgeweld is en met hoeveel kracht en lawaai dat water naar beneden komt. Ik vond het jammer dat we hier maar een halfuurtje hadden wat net genoeg was om naar beneden te gaan en weer omhoog te klauteren. Dat is het nadeel van zo'n georganiseerde tour, al zie je en doe je soms dingen die je zelfstandig nooit had gezien of gedaan (zoals het eten van een krekel).

Tenslotte naar een fabriekje waar ze zijde maken (voor gebruik in kleding). Als de rups van zijn cocon met zijde draad is ontdaan, wordt die schoongemaakt en verkocht voor consumptie. Ze zijn dan wel dood, want ze worden gekookt om de draad er makkelijker vanaf te kunnen halen. Maar ook dat eet men blijkbaar hier. Ik heb het op de markten nog niet zien liggen, maar misschien eten ze het wel op de wat minder toeristische plaatsen landinwaarts. Gelukkig hebben we dat niet geproefd (ik weet ook niet of ik het had gedaan als we de mogelijkheid hadden gehad).

Nadat ik 's avonds wederom genoten had van het familiediner, zijn we naar de maze bar gelopen met een groot gedeelte van de groep die aan tafel had gezeten. Dit was een bezienswaardigheid met de fijne bijkomstigheid dat het een café was. Net als in het crazy house, waande ik me in een sprookjeswereld waar je in kon verdwalen. Het is gebouwd als een grot met allerlei nauwe doorgangen en trappen. Ik heb mijn verblijf in Dalat afgesloten met deze gezellige avond.

Ik had de woensdagmorgen om uit te slapen en me voor te bereiden op een busrit van ongeveer 15 uur naar Hoi An. Door verkeersopstoppingen en wegwerkzaamheden heeft het uiteindelijk veel langer geduurd. Ik ben om 14.00 uur in Dalat vertrokken en ben om 8.00 uur de volgende dag (donderdag 11 januari) gearriveerd in het hostel in Hoi An. Wederom tussendoor ergens overgestapt op een nachtbus, maar daar kan ik toch niet zo goed in slapen als in een bed. Maar goed, ik weet ook dat dit soort dingen bij deze manier van reizen horen. En ik heb toch weinig te klagen met nog bijna twee weken vakantie over en een temperatuur van gemiddeld 20 graden in Hoi An.

Ik spreek jullie weer als ik wat kilometers noordelijker gearriveerd ben.

Houdoe.