wat gaat de tijd snel als je het naar je zin hebt

Alweer half oktober, de tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Nog maar krap twee maanden over om Australie en Nieuw Zeeland te ontdekken en te beleven.

Om wat meer te zien en te doen in en rondom Perth, heb ik vorige week dinsdag ( 4 oktober ) mijn eerste uitstapje gemaakt naar Fremantle. Dit is een plaats ong. 20 km ten zuiden van Perth. Het is een groot dorp, te vergelijken met Echt. Het heeft een klein, maar knus winkelcentrum met genoeg assortiment aan winkels. In dat centrum viel mijn oog op de borden die me de weg wezen naar de Fremantle gevangenis.
Daar aangekomen was ik nog net op tijd om aan te sluiten bij een groep voor een rondleiding. De hele rondleiding duurde zo'n anderhalf uur en was heel interessant. De gevangenis is geopend in 1835 en gesloten in 1991. Al die tijd hebben de gedetineerden hun behoefte moeten doen in emmers. In 1835 kende ze nog geen toiletten zoals wij ze nu hebben. Tegen de tijd dat de gevangenis bijna zijn deuren sloot, hebben ze een keer geprobeerd het systeem met de emmer te vervangen met chemische toiletten, maar dat was geen succes.

Eenmaal terug bij de hoofdingang, was er de mogelijkheid om aan een andere tour deel te nemen, waarbij de gids andere ruimtes en gebouwen liet zien. Omdat de eerste tour zo interessant was, heb ik die ook gedaan. Achteraf viel die tour wel tegen en vond ik het een beetje zonde van de tijd.

De reis van Kalamunda naar Fremantle duurt ong. 2 uur. Een uur met de bus van Kalamunda naar Perth en een halfuur met de trein ( die veel op een metro lijkt ) van Perth naar Fremantle. Het is een raar systeem hier in Perth. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar om het een beetje duidelijk proberen te maken, gebruik ik Den Haag als voorbeeld. In Den Haag heb je een centraal treinstation ( Den haag centraal ) wat tevens ook de begin – en eindhalte is van de meeste bussen en trams.
In Perth ligt het centrale busstation ( esplanade ) een paar blokken verder dan het centrale treinstation ( central Perth ). Als ik met de bus naar de stad ga, kom ik uit op het esplanade busstation. Ik moet dan met een andere bus naar het treinstation ( central Perth ) om bijv. naar Fremantle te gaan. Met deze overstaptijd en wachttijd kom je dus op ong. 2 uur uit.

Een voordeel is dat de bussen in het centrum van Perth gratis zijn. Dat mag ook wel, met zoveel forensen. Al heeft Perth 'maar' 1.7 miljoen inwoners ( Sydney heeft 4.5 miljoen inwoners ), het lijkt er veel drukker dan in Sydney.

Donderdag had Teresa afgesproken om op haar kleindochter, Miley, te passen. Miley is 3 jaar en heeft een syndroom waardoor ze doof is en problemen heeft met haar zicht. Het was lastig om te communiceren met haar. Dat betekent niet dat we niet gelachen hebben met haar en ze een schattig kind is.

Vrijdag was het tijd voor mijn volgende dagje uit. Vandaag was Rotnestt Island aan de beurt. Om daar te komen, moest ik weer eerst naar Fremantle, om daar op het veer te stappen dat me in een half uurtje naar het eiland bracht. Als je het veer voor een overtocht op vrijdag via het internet boekt, krijg je er een gratis ( nog altijd aan het backpacken ) fiets bij, die je de hele dag op het eiland kan gebruiken, en s'avonds weer inlevert als je terug reist.

Rotnesst eiland is perfect voor de fietsers onder ons. Er rijdt net als op 1 van onze eilanden, geen verkeer ( uitgezonderd hulpdiensten en bestelbusjes voor de vele lodges ). Het lijkt erg op onze duinen inclusief een vuurtoren. Langs de verharde wegen staan op de meeste plaatsen fietsenrekken, waar vandaan je dan langs een paadje naar een ( kleine ) baai kan lopen. Op de meeste van deze ministrandjes is het lekker rustig. Hoe verder weg je het water ziet, hoe donkerder het wordt. Dat komt omdat verder van het strand af mee zeegras groeit. Het is een paradijs voor snorkelaars en duikers. Er is een stuk water waar men borden in heeft geplaatst die je kan lezen en je informatie geeft over o.a. het koraal onder water.

Na een uur of 5 fietsen ( met pauzes op de verschillende strandjes ) had ik wel zadelpijn. Wel logisch na een maand of 4 niet meer gefietst te hebben.

Je ziet in heel Australie trouwens maar heel weinig fietsers. Misschien omdat ze maar zelden van fietspaden hebben gehoord. Er is meestal alleen maar een stoep en soms ontbreekt zelfs die en moet je over grasstroken langs de weg lopen. De meeste fietsen op de stoep en als dit niet mogelijk is op de weg met soms 3 rijstroken in het centrum. Ik mis mijn fiets ondertussen wel. Als je zelfs de kleinste boodschap altijd lopend moet doen, wordt je het op een gegeven moment wel moe.

Zaterdag uitgeslapen en in de middag met Teresa en Ken naar Darren en Nicky geweest. Darren is Teresa’s neefje en Engels. Teresa en Ken zijn ook geemigreerd uit Engeland. Nicky is zijn vrouw en uit Zuid Afrika. Leuk koppel.

Teresa en Ken vertrekken volgende week voor 5 weken naar Engeland op vakantie om familie en vrienden op te zoeken.

Zondag ook uitgeslapen en gewandeld naar de garage sell. Die vondt plaats voor het ( levensgrote ) huis van een vriendin van Teresa, waar ze in totaal met drie mensen hun oude spullen aan het verkopen waren. Je kan het vergelijken met een rommelmarkt. Ze begonnen om 8 uur s' ochtends ! Maar zo vroeg beginnen schijnt heel normaal te zijn. Rond een uur of 4 vonden ze het goed geweest en hadden ze een aardig zakcentje verdiend.

Maandag was Teresa op tijd thuis en heeft me na de middag de omgeving laten zien. Helaas was het bewolkt, dus hadden we op de meest plaatsen geen geweldig uitzicht over de stad, maar de waterval maakte dat goed.

Dinsdag ben ik naar Penguin Island geweest. Daarvoor moet je eerst naar Rockingham om vanaf daaruit met een boot naar het eiland te varen. De afstand is maar een paar honderd meter en als het eb is, kan je naar het eiland lopen. Helaas stond er teveel water om te lopen toen ik er was. Op het strand gelegen en heel veel vogels gezien. Het stikt er van de meeuwen die beschermd zijn omdat het eiland onderdeel is van een groep eilanden die een natuurpark vormen. Penguin island is het enige eiland waar mensen voet aan wal mogen zetten.
Geen pinguin gezien ( uitgezonderd de paar in het discovery centrum tijdens voedertijd ), wat ik wel jammer vond. Er leven er 1200 op het eiland, maar overdag verbergen ze zich in de struiken en onder rotsen. Het zijn de kleinste pinguins die er bestaan.

Toen ik terug was in Kalamunda, vond ik het ticket in mijn portomonnee en wat bleek : ik had op het vasteland een ticket gekocht voor het veer, een demonstratie van het pinguin voeren en een zeeleeuwen tour over het water.

Alleen was ik heel die tour vergeten ! Ik weet ook niet waarom, maar het was wel stom en ik baalde als een stekker, want ik had er immers voor betaald en had graag een zeeleeuw gezien.

Dus heb ik woensdagochtend naar de organisatie gebeld en ze de situatie uitgelegd en ze verteld dat het me ontzettend speet. Gelukkig waren ze begripvol en na gecheckt te hebben dat ik inderdaad niet aan de boottocht had deelgenomen op dinsdag, mocht ik vandaag ( woensdag ) mee.

Uiteindelijk dus weer de reis gemaakt die kant op, en dit keer niet de boot gemist. Tijdens de tocht 4 zeeleeuwen gezien. Helaas waren ze niet heel erg actief, maar toch een paar goede foto's kunnen maken.

Daarna doorgereist naar Mandurah, 2 treinstations verder, omdat Teresa me had verteld dat het een beetje lijkt op die stad in Italie ( Venetie ), met kanalen tussen de huizen in, waar je een boottocht door kon maken.
Eenmaal aangekomen zag ik echter geen kanalen, maar een groot meer en heb ik aan het water van een late lunch genoten, voordat ik aan mijn terugreis begon naar Kalamunda.

Inmiddels is het donderdag 13 oktober. Vandaag had ik een whale watching charter geboekt. Na een reis van 2.5 uur eindelijk aangekomen te zijn in Hillary's boat harbour ( wat nog steeds onder de stad Perth valt, maar een flink eind van de stad vandaan is ), vertelde ze me dat de boot geannuleerd was vanwege het slechte weer. Het regende al bijna de hele morgen. Balen aangezien mijn wekker die morgen om 5.30 was afgegaan om om 6.15 de bus te hebben. Dus maar weer terug en een groot deel van de rest van de middag in bed gelegen.

S'avonds een bedankje aan Ken en Teresa gegeven, aangezien ik morgen naar Adelaide vlieg. Afscheid genomen van Teresa, want die werkt morgen en zie ik niet meer. Ken brengt me naar het vliegveld, dus dat afscheid komt morgen wel.

Zaterdag 15 oktober begin ik aan een drie - daagse reis van Adelaide naar Melbourne, waarbij we o.a. langs de great ocean road komen, wat prachtig beloofd te zijn. 18 oktober vlieg ik naar Hobart ( Tasmanie ) om daar 20 oktober aan een 6 daagse tour over het eiland te beginnen.

Ze hebben hier heel wat ( kleine )eilanden.

Foto's volgen nog, op de een of andere manier lukt dat niet op Teresa's computer. Ik gebruik haar computer voor een internetverbinding, want ze weet het wachtwoord niet, dus ik kan haar netwerk niet op mijn computer gebruiken.

Ik heb de site een beetje geupdate, die witte achtergrond begon een beetje saai te worden :).

Tot de volgende keer.